-
1 ἄν-αλκις
ἄν-αλκις, ιδος, ohnmächtig, schwach, feig, Hom. öfter, z. B. ἀπτόλεμος καὶ ἄναλκις Iliad. 2, 201; κακὸν καὶ ἀνάλκιδα 8, 153; ἀνδρὸς ἀνάλκιδος οὐτιδανοῖο 11, 390; ἄναλκις ϑεός 5, 331; γυναῖκας ἀνάλκιδας 5, 349; ἀνάλκιδος Αἰγίσϑοιο Od. 3, 810, vgl. 4, 334. 17, 125; ἀνάλκιδα φύζαν Iliad. 15, 62, ϑυμόν 16, 855; αἱρήσει με καὶ ὧς, καὶ ἀνάλκιδα δειροτομήσει Iliad. 21. 555; der accus. ἄναλκιν steht bei Hom. nur Od. 3, 875; sonst bei Pind. Ol. 1, 81; Aesch. Ag. 1197. – Auch Sp. D., wie Man. 3, 160.
-
2 φύζα
φύζα, ἡ, poet., verwandt φυγή, φεύγω, fugio, »biegen«, Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 2. Aufl. S. 172; öfters bei Hom., einmal in der Bedeutung » Schrecken«, ἔκπληξις, Iliad. 9, 2 Ἀχαιοὺς ϑεσπεσίη ἔχε φύζα, φόβου κρυόεντος ἑταίρη, sonst in der Bedeutung » feige Flucht«, ἡ μετὰ δέους φυγή, ἡ μετὰ δειλίας φυγή; so Iliad. 15, 62 ἀνάλκιδα φύζαν, Odyss. 14, 269 φύζαν κακήν. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 77 und 382. – Sp. Ep. – Die Betonung φῦζα ist unrichtig.
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий